Adestrando ventos culminei a montaña
Era pequena, agrabable e soitaria,
Xa soio me faltan os soles, pois as aguias xa viaxan rumbo de poniente ao infinito.
Todo xunto e toda una obra
Pero os mares virán logo,
Primeiro anidarán as gaivotas no ceo
E na noite que a lua cante as cancións da sirena.
Posexámosnos pois o un o outro e sexamos tres cancións novas
Como a pequena, agradable e soitaria montaña
Que culminei adestrando ventos.
Mareaxe.
Gracias por pasear por mi casa y decidir quedarte, mareaxe. Sigamos compartiendo letras.
ResponderEliminarUn abrazo
MArian
FALO EM PORTUGUES QUE ES MUITO PARECIDO...
ResponderEliminarMUTO LINDO...EU GOSTE MUITO DE ISSO QUE VOCÊ ESCREVE...NAO PARE...
BEIJOS. (BICOS)
A túa mirada á fronte imperturbable
ResponderEliminara túa luz protexendo os nosos soños
o paso dos anos dándoche sabedoría
cos ventos como únicos donos.
Torre de hércules marabillosa
símbolo dunha cidade enteira
coidando os seus mares e á súa xente
só faltábache ser gaitera
por ti pasaron os anos
contemplando o bico das olas
sempre coa túa luz no mais alto
a ninguén no mar deixas a soas.
por fin recoñecen o teu temple
a túa beleza e a túa humildad
o símbolo que representas
es por fin da humanidade
un saúdo moi grande