martes, 21 de abril de 2009

Adestrando ventos

Adestrando ventos culminei a montaña
Era pequena, agrabable e soitaria,
Xa soio me faltan os soles, pois as aguias xa viaxan rumbo de poniente ao infinito.
Todo xunto e toda una obra
Pero os mares virán logo,
Primeiro anidarán as gaivotas no ceo
E na noite que a lua cante as cancións da sirena.
Posexámosnos pois o un o outro e sexamos tres cancións novas
Como a pequena, agradable e soitaria montaña
Que culminei adestrando ventos.

Mareaxe.

3 comentarios:

  1. Gracias por pasear por mi casa y decidir quedarte, mareaxe. Sigamos compartiendo letras.

    Un abrazo
    MArian

    ResponderEliminar
  2. FALO EM PORTUGUES QUE ES MUITO PARECIDO...
    MUTO LINDO...EU GOSTE MUITO DE ISSO QUE VOCÊ ESCREVE...NAO PARE...
    BEIJOS. (BICOS)

    ResponderEliminar
  3. A túa mirada á fronte imperturbable
    a túa luz protexendo os nosos soños
    o paso dos anos dándoche sabedoría
    cos ventos como únicos donos.

    Torre de hércules marabillosa
    símbolo dunha cidade enteira
    coidando os seus mares e á súa xente
    só faltábache ser gaitera

    por ti pasaron os anos
    contemplando o bico das olas
    sempre coa túa luz no mais alto
    a ninguén no mar deixas a soas.

    por fin recoñecen o teu temple
    a túa beleza e a túa humildad
    o símbolo que representas
    es por fin da humanidade

    un saúdo moi grande

    ResponderEliminar